Diagnostyka różnicowa w chorobach wewnętrznych psów i kotów

Ustalenie prawidłowego rozpoznania jest jednym z najtrudniejszych zadań stojących przed lekarzem. Podstawą jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu, wykonanie badania klinicznego i, po uwzględnieniu objawów występujących u pacjenta, odnalezienie możliwych przyczyn choroby. Celem tego podręcznika jest pomoc zarówno lekarzom, jak i studentom weterynarii w ustaleniu właściwego procesu diagnostycznego.

Przedstawiono w nim w przejrzysty sposób ponad 40 najczęściej spotykanych w praktyce klinicznej objawów i związane z nimi rozpoznania różnicowe. Na końcu każdego rozdziału podsumowano cały proces diagnostyczny w postaci algorytmu. Usystematyzowana struktura rozdziałów ułatwia korzystanie z podręcznika i pozwala na uzyskanie właściwej odpowiedzi nawet w stresie i pod presją czasu.

Celem opracowania diagnostycznego zorientowanego na problem jest umożliwienie ustalenia rozpoznania na podstawie wszystkich zebranych danych klinicznych, a następnie odpowiednie ukierunkowanie leczenia.

Wywiad i badanie lekarskie stanowią podstawę postępowania lekarza weterynarii, umożliwiając ustalenie prawidłowego rozpoznania.

Na podstawie pytań „gdzie?” i „co?” problemy zebrane w wywiadzie i badaniu lekarskim zostają przyporządkowane z jednej strony do danego  narządu lub układu, z drugiej zaś do możliwej diagnostyki różnicowej.

Lista problemów musi być stale uzupełniana o wyniki testów diagnostycznych (badań laboratoryjnych, diagnostyki obrazowej).

Opracowanie zorientowane na problem zawiera również ustalenie stosownej terapii, jak i omówienie prognozy, kosztów i ryzyka. Jednym ze sposobów diagnostyki jest tzw. Metoda ekspercka, jako że wielu kolegów, na  podstawie danych wstępnych, wykorzystuje ją do  ustalenia rozpoznania. W  ramach tej metody dochodzi do  rozpoznawania wzorców (pattern recognition) i  automatycznego przyporządkowania ich do  danego rozpoznania. Ten sposób diagnostyki kryje wiele pułapek i jest odpowiedni jedynie dla osób z  bardzo dużym doświadczeniem – choć również one mogą nie ustrzec się przed  błędami. Istnieje niebezpieczeństwo, że przez „widzenie tunelowe” zostanie przeoczona pełna diagnostyka różnicowa, ponieważ podobne symptomy mogą prowadzić do  różnego rozpoznania: pies z  atakami padaczkowymi nie musi niechybnie cierpieć na padaczkę idiopatyczną, a podwyższona temperatura ciała nie jest równoznaczna z  zakażeniem bakteryjnym.

Część 1

Testy diagnostyczne i badania laboratoryjne

1 Testy diagnostyczne

2 Badanie morfologiczne krwi

3 Badanie biochemiczne surowicy

Część 2

Główne objawy

4 Powiększenie jamy brzusznej

5 Otyłość

6 Ostry brzuch

7 Wyłysienia

8 Drgawki i napady padaczkowe

9 Brak łaknienia

10 Apatia – stupor (osłupienie) – śpiączka

11 Zaburzenia rytmu serca

12 Blade błony śluzowe

13 Zaburzenia krzepliwości (skazy krwotoczne)

14 Biegunka

15 Dysfagia

16 Duszność

17 Wymioty

18 Gazy w przewodzie pokarmowym i burczenie w brzuchu

19 Utrata masy ciała i wyniszczenie

20 Krwiomocz i inne zmiany zabarwienia moczu

21 Trudności w oddawaniu moczu

22 Nietrzymanie moczu

23 Powiększenie wątroby i powiększenie śledziony

24 Szmery sercowe

25 Kaszel i odkrztuszanie krwi (krwioplucie)

26 Nadmierne ślinienie

27 Hipotermia i hipertermia

28 Żółtaczka

29 Świąd

30 Karłowatość i gigantyzm

31 Skręcenie głowy (skośnogłowie)

32 Nietrzymanie kału

33 Powiększenie węzłów chłonnych

34 Stolce smoliste i hematochezja

35 Zmiany w badaniu palpacyjnym nerek

36 Kichanie i wyciek z nosa

37 Zaparcie

38 Obrzęk

39 Parapareza

40 Wzmożony apetyt (polifagia)

41 Wielomocz i wzmożone pragnienie (poliuria i polidypsja)

42 Ulewanie

43 Osłabienie i omdlenia

44 Świst oddechowy

45 Bolesne parcie na stolec i bolesna defekacja (dyschezja)

46 Sinica

Część 3

Testy diagnostyczne i badania laboratoryjne

47 Wartości referencyjne

Skorowidz