Praktyka kliniczna: KOTY

Praktyka kliniczna: koty to prawdziwa encyklopedia zdrowia kota. Zespół autorów – wybitnych specjalistów praktyków ze wszystkich dziedzin medycyny kotów – przekazał najważniejsze, a przede wszystkim rzeczowe informacje o chorobach oraz ich rozpoznawaniu i leczeniu. Przejrzysty układ gwarantuje, że Czytelnik szybko dotrze do interesujących go zagadnień.

Pierwsze polskie wydanie tej pozycji ukazało się w 2004 roku i było tłumaczeniem trzeciego wydania niemieckiego z 2003 roku. Od tego czasu wiedza weterynaryjna znacznie się poszerzyła i zmieniła. Lekarze weterynarii uzyskali też lepszy dostęp do technologii ułatwiających diagnostykę chorób. Kolejne polskie wydanie Praktyki klinicznej: koty to zupełnie nowy przekład szóstego oryginalnego wydania z 2019 roku, autorzy opracowali podręcznik na nowo i wzbogacili go o najaktualniejsze treści i dane naukowe. Zmodyfikowali układ oraz zakres rozdziałów – wyodrębnili ważne tematy, które wcześniej opisane były dość ogólnikowo (np. powstał odrębny rozdział poświęcony neonatologii), szerzej omówili wiele zagadnień, m.in. terapię zaburzeń behawioralnych, leczenie zakażeń wirusowych, bakteryjnych i parazytologicznych.

Bardzo istotną wartością książki jest jej „europejski” charakter. Autorzy w wielu przypadkach podkreślają typową dla Europy, a więc i dla Polski, specyfikę występowania poszczególnych chorób.

Nowe wydanie Praktyki klinicznej: koty powinno znaleźć się na półce każdego lekarza weterynarii – zarówno początkującego, jak i doświadczonego specjalisty – oraz studenta medycyny weterynaryjnej, stanowi bowiem nieocenione źródło wiedzy i praktycznych wskazówek niezbędnych w codziennej nowoczesnej działalności medycznej.

prof. dr hab. ROMAN LECHOWSKI, specjalista chorób psów i kotów, kierownik Zakładu Chorób Wewnętrznych Małych Zwierząt, Instytut Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie

Drugie polskie wydanie Praktyki klinicznej: koty jest dobrą okazją do uzupełnienia fachowej wiedzy z zakresu chorób kotów. Moje szczególne zainteresowanie wzbudził rozdział Choroby układu ruchu autorstwa Katji Voss, mającej bogate doświadczenie w ortopedii kotów. Zawarta tu wiedza może być przydatna zarówno dla specjalistów zajmujących się tą dziedziną, jak i dla lekarzy weterynarii pierwszego kontaktu, do których często trafiają pacjenci z problemem ortopedycznym wymagającym wstępnej oceny i ewentualnego skierowania do dalszego leczenia w placówce referencyjnej.

W porównaniu z poprzednim wydaniem podręcznika, w nowej polskiej edycji rozdział ten istotnie zmieniono i wzbogacono o aktualne treści. Uporządkowany i czytelny opis chorób oraz badań diagnostycznych, a także liczne ryciny i tabele ułatwiają przyswajanie wiadomości w zakresie ortopedii kotów, będącej dynamicznie rozwijającą się dziedziną weterynarii.

dr n. wet. GRZEGORZ WĄSIATYCZ, specjalista chorób psów i kotów, specjalista chirurgii i radiologii weterynaryjnej, Instytut Medycyny Weterynaryjnej, Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Dwutomowy podręcznik Praktyka kliniczna: koty jest tłumaczeniem szóstego wydania niemieckojęzycznego.

Koty udomowiły się prawie same. Gdy ok. 8000-10 000 lat temu nasi przodkowie zaczęli prowadzić osiadły tryb życia, one zaczęły odżywiać się myszami i szczurami, biesiadującymi w zmagazynowanym zbożu. Niedawno przeprowadzone badania wykazały, że zasiedlenie Europy przez koty przebiegało w dwóch fazach. W pierwszej, mającej miejsce ok. 6500 lat temu, koty dotarły do nas z Azji Południowo-Wschodniej. W drugiej - około 4500 lat temu - na nasz kontynent trafiły koty egipskie. Należy przypuszczać, że te drugie miały cechy, które czyniły je bardziej atrakcyjnymi dla ludzi, np. były łagodne i towarzyskie. Badania sugerują też, że nasi przodkowie zabierali koty ze sobą w podróże morskie i lądowe z powodu ich przydatności do zwalczania właśnie myszy i szczurów. Pomimo tak długiej koegzystencji kotów i ludzi, koty zachowały wiele pierwotnych wzorców zachowania - jest to zrozumiałe, gdy się weźmie pod uwagę drogę ich udomowienia.

Popularność kotów jako zwierząt domowych wciąż rośnie. Ich utrzymanie jest znacznie łatwiejsze niż psów, a koty wychodzące na zewnątrz nie potrzebują ludzkiego towarzystwa. Właściciele kotów - w przeciwieństwie do właścicieli psów - lubią swoje zwierzęta właśnie dlatego, że są tak samodzielne. Z drugiej strony, koty mogą być również bardzo przymilne, co zgodnie z nowszymi publikacjami naukowymi wpływa pozytywnie na zdrowie ich właścicieli. Ryzyko zawału serca u posiadaczy kotów jest znacznie mniejsze w porównaniu z osobami mającymi podobną sytuację życiową, ale nieposiadającymi zwierzęcia domowego. Właściciele kotów śpią lepiej i żyją dłużej. Jedno z nowszych badań wykazało, że u małych dzieci, które podczas pierwszego roku życia przebywały w mieszkaniu z dwoma kotami (lub dwoma psami), prawdopodobieństwo wystąpienia uczulenia na rozpowszechnione alergeny jest o ok. 70% mniejsze. Trzeba pamiętać jednak, że niezależnie od tych pozytywnych aspektów obcowania z kotami, w postępowaniu z nimi nie można lekceważyć przestrzegania zasad higieny.

Wzrastającą tendencję do posiadania kota odzwierciedla nie tylko sama liczba tych zwierząt żyjących w naszych domach, ale także coraz większa różnorodność dostępnych, akcesoriów do pielęgnacji, leków i wielu innych artykułów produkowanych z myślą o ich dobrostanie. W ostatnich dziesięcioleciach fizjologia kotów oraz ich choroby były intensywnie badane. Ta dziedzina lekarsko-weterynaryjna konsekwentnie się rozwija. W Europie powołano 27 tzw. kolegiów specjalizacji weterynaryjnych (Colleges of Veterinary Specialisation) - jedno z nich koncentruje się na doskonaleniu kształcenia przyszłych lekarzy w zakresie chorób wewnętrznych małych zwierząt. Można przewidzieć, że w bliskiej przyszłości pojawi się następna specjalizacja, a mianowicie choroby wewnętrzne i chirurgia kotów. Ten rozwój wyraźnie widać na przykładzie niniejszej książki. Gdy w 1963 r. Horst-Joachim Christoph opublikował 1. wydanie tego dzieła; zawierało ono 327 stron. Trzecie wydanie, które ukazało się przy współpracy Very Schmidt, Mariana C. Horzinka i Hansa Lutza w 2002 r., ma 880 stron, a obecne, opracowane całkowicie na nowo i poszerzone wydanie 6. urosło - mimo silnych prób skrócenia - do ponad 1000 stron.

W treści:

TOM I

Zachowanie kotów - prawidłowe, niepożądane oraz zaburzenia behawioralne

Zarządzanie chowem i hodowlą kotów

Żywienie kotów zdrowych i chorych

Ogólne badanie kliniczne i sposoby obchodzenia się z kotem

Diagnostyka laboratoryjna

Diagnostyka cytologiczna, cytologia szpiku kostnego

Diagnostyka obrazowa

Objawy, zespoły objawów, nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych

Postępowanie w stanach nagłych

Płynoterapia

Żywienie hospitalizowanych pacjentów

Postępowanie z ranami i oparzeniami

Zatrucia

Anestezjologia

Farmakoterapia

Zakażenia wirusowe

Bakteryjne choroby zakaźne

Grzybice

Inwazje pasożytnicze

Reaktywne zmiany układu limfatycznego (niezłośliwe choroby węzłów chłonnych i śledziony)

Choroby krwi

TOM II

Choroby serca i układu krążenia

Choroby układu oddechowego

Choroby skóry

Choroby uszu

Choroby jamy ustnej, trzewioczaszki i zębów

Choroby żołądka i jelit

Choroby wątroby i dróg żółciowych

Choroby zewnątrzwydzielniczej części trzustki

Choroby nerek i dróg moczowych wyprowadzających

Choroby narządów płciowych i położnictwo

Neonatologia

Choroby układu nerwowego

Choroby oczu

Choroby gruczołów dokrewnych

Choroby układu immunologicznego

Choroby dziedziczne

Choroby układu ruchu

Nowotwory

Stary kot